Nizamettin Okutan
Hep deriz ya, zaman ne kadar da çabuk geçiyor diye. İşte öylesine geldi geçti bir Ramazan ayı daha. Ve yine öylesine hızlı geçti ki, bakıyorum de can evinden vurulduğumuz depremin üzerinden bile neredeyse 3 ay geçmiş.
Rabbimize ne kadar şükretsek azdır. Bir Ramazan Bayramına daha eriştik. Bir ay boyunca hep iftarları, sahurları, teravihleri bekledik. Ve şimdi 11 ay sonra tekrar Ramazan ayını bekliyoruz.
Ramazan Bayramı Rabbimiz tarafından en büyük iftar olarak bize hediye edilmiş. Çünkü, bugün oruç tutmak yasak. İsterseniz yılın 360 gününü oruçlu geçirin, ama Bayram gününü oruçlu geçiremeyiz. Çünkü bugün Rabbimizin bize bir ikramı olarak, kendimize ailemize, dostlarımıza ve tüm tanıdık tanımadık herkese ikramda bulunmamız gereken bir gün.
Bugün aynı zamanda sevinçlerimizi paylaşmamış gereken bir gün. Zira Bayram gününde somurtulmaz, zira Bayram gününde kimseyle taklaşılmaz.
Üzüntülerimizin, kederlerimizin, dertlerimizin de paylaşıldığı gündür Bayramgünü. Ki ancak, dertlilerimiz, kederlilerimiz bu paylaşma ile bir nebze olsun teselli bulacaklardır. Bu yüzdendir ki deprem bölgesini, deprem bölgesindeki kardeşlerimizi unutmayalım. Nasıl unutmayalımın cevabını hepimiz biliyoruz aslında. Siz nasıl unutmak istemiyorsanız öyle. Önemli olan onları unutmamak, yanlarında olduğumuzu göstermektir.
Hep tekrar etmek durumundayız. Zira, iyi davranışları, iyi huyları tekrar etmek kalbe de huzur verir. Hem de şu bayram gününde, özellikle yakın arabalarımızın, yakın dostlarımızın gönüllerini almak, onların hal ve hatırlarını, dertlerini, sevinçlerini sormak üzerimize düşen bir vazifedir. Zaten bayram işte o zaman hakikaten bayram olabiliyor.
Eğer kalbimizin bir yerinde yer bulmuş bir kardeşimizi bu bayramda hatırlayamıyorsak, biz bayram yapıyor olamayız. Öyleyse bayramı bayram gibi kutlayalım.
Ramazan Bayramınız mübarek olsun.
