YAZMALI MIYIM ?!

BAŞYAZI

 

Şenol Goncagül

 

Haftalarca entübe de kalmışım. Sonrasında aylarca da yoğun bakım ve hastane odaları. Evde de devam eden tedaviler. Aylarca süren ve yeni yeni geçmeye yüz tutan felç durumları. Nabız atışının durmaları. Yaşanan; çoklu organ yetmezlikleri. İç organ hasarları. Beyin hasarı ve kalp ile ilgili sıkıntılar…

 

18 Temmuz günü, covit pozitif teşhisi konulalı ve hastane ve tedavi serüvenimin başlamasının üzerinden dolu dolu ikinci yılın bittiği gün idi.  (Halen de, tedavi sürecim devam ediyor)

 

Buraya kadar  her şey normal!

 

Çok da normal sayılamayacak şeyleri de yaşadığım oldu, tüm bu süreç zarfında!

 

Kalp atışlarımın durması ile birlikte, yaşanan ölüm anlarında, gidip gelmelerin oluştuğu zamanlarda, (entübede iken) bir takım mistik anlar da yaşadım, oralarda!

 

(Kirli beyaz renginde ve duman halinde) entübe odamın üzerinden kafileler halinde gelip, geçen ruhlar mesela!

 

Vefat eden insanların ruhlarının, yattıkları yataklardan, göğe doğru yükselerek, aynı şekilde bedenlerini terk ederek, oluşan kafileye yükselerek, dahil olan ruhların, benim üzerimden geçerlerken de (el atarak) beni de beraberlerinde gitmeye ikna etmeye çalışmaları…

 

Ben, o dönemlerde, kollarımda damar yolları, boğazımda hortum ve vücuduma takılı kablolar ve aldığım yoğun ilaçların etkisi altında, kendimden geçmiş bir şekilde uyurken, bir yandan da, bu olayları izliyordum!

 

Bana yapılan tedaviler esnasında, yaşananları da, kendi bedenimi de tepeden izliyor ve kapalı olmasına rağmen, gözlerimle görüyordum!

 

Elbette ki; bunlar sadece çok küçük detaylar ! Bunlardan çok daha fazlasını da gördüm ve yaşadım!

 

Kimilerine göre; “Bunları anlatmamalısın” şeklinde yorumlar oluyor. Kimilerine göre ise “Bunları anlat ki, insanların o konularda da, bilgileri olsun” yorumları yapılıyor…

 

Ben, bir türlü karar da veremiyorum aslında; sizlere göre; “O detayları yazmalı mıyım? Yoksa, diğerlerine uyup; pas mı geçmeliyim?!

 

Bilemedim ki !