ÖZÜR DİLİYORUM

Ortak Akıl

Özkan Başaran

2018 yılı biricik annemi aldı benden.

2019 yılı babam rahatsızlandı aylarımız hastanelerde geçti.

202O’ye girer girmez Babamı aldı götürdü ocak ayının otuz biri.

Acı üstüne acı bizi yere serdi.

Hem öksüz kaldık hem de yetim.

2021 yılım da dargınlıklar küskünlüklerle geçti.

Dil var sevdirir, dil var sövdürür.

Bülbülün çilesi, dilindenmiş.

Ne çektiysem dilimden çektim.

Bazen iyi niyetimin kurbanı oldum.

Aslında hiç kimsenin hakkında kötülük düşünmedim.

Kimi zaman aldılar lafı değiştirip taşıdılar.

Dostu dosta kırdırmaya çalıştılar.

Demediklerimi “dedi” dediler.

Bizi bize düşürdüler.

Dostu dosta küstürdüler.

“Tek taraflı kırgınlık olmaz” derler.

Bu noktada benim de istemeden yaptığım hatalarım olabilir.

“Zaman her şeyin ilacıdır” dedim ve sustum.

Kabuğuma çekilip kendimle yüzleştim.

“Gerçeklerin ortaya çıkmak gibi bir huyu vardır” Dedim ve sabrettim.

Bu noktada benim de bilmeden yaptığım hatalar olabilir.

Farkında olmadan yaptığım kusurlardan dolayı kırdığım gönüller varsa ayrı ayrı özür diliyorum.

Her şey zamanla ortaya çıkar ve sonunda dürüstlük kazanır.

Ayrıca hiçbir kırgınlık veya küskünlük beni verdiğim sözlerden geri döndüremez.

Kime ne söz verdiysem sırasıyla yerine getiririm.

 

Bir öğretmen çocuğu olarak rahmetli babamın tembihlediği yolda giderim. Babam yaşamı boyunca üç ana yaşam ilkesi öğretti biz çocuklarına.

“Dürüst olun”

“Yalan söylemeyin”

“Verdiğiniz sözü tutun”

İşte babamdan kalan bütün miras.

Bütün sermayem de bu.

Dönen dönse de ben dönmezem yolumdan.

Onursuzca kazanacağıma şerefimle kaybederim.

Yakından tanıyanlar bilirler beni.

Çok konuşmaktan başka kusurum yok sanıyorum.

Ben buyum dostlar.

Severseniz de sağ olun, sevmezseniz de sağ olun.

Şimdi de 2022 yılına giriyoruz.

2022’nin mart ayının yirmisinde altmış yaşını bitirip altmış bir yaşıma gireceğim.

Kendimde devrim yapmaya çalışıyorum.

Kendi içime döndüğüm altı ay boyunca daha çok dinlemeyi, daha az konuşmayı öğrenmeye çalışıyorum.

İç dünyamda kendimle savaştım.

“Konuşmak” kaybetti.

“Susmak” kazandı.

“Dinlemek” beceremediğim bir davranış biçimiydi.

Artık daha çok susacağım ve daha çok dinleyeceğim.

Bunun yanı sıra her okuduğum kitaptan sonra da cehaletimin derinliğini anlıyorum.

Bugüne kadar ne öğrendin? Derseniz eğer.

“Bilmediğimi biliyorum” işte onu öğrendim.

Kimseye kırgın ve küskün değilim.

Yunus Emre’nin yolundan gitmeye çalışıyorum.

Hacı Bektaş Veli’nin düsturuyla yaşamaya çalışıyorum.

Mevlana’nın dünyaya bakışından feyz almaya uğraşıyorum.

Ulu Önder Atatürk’ün çizdiği çağdaş uygarlık yolunun yolcusuyum.

Bu makaleyi kendime ayırdığım için yazıyı okuyan her dosttan ayrı ayrı özür diliyorum.

Çünkü “BEN” demeyi unutmuş biri olarak “ben ben” diye diye seneyi kapatıyorum.

2022 yılına bu duygu ve düşüncelerle gireceğim.

Yaratılan canlı cansız her varlığı sevdim ve sevmeye devam edeceğim.

“Her şeyin yolu sevgiden geçer ”Diyorum.

Ve gönlünüzce bir yeni yıl diliyorum.