OKU/YORUMDünkü yorumumda ne demiştik, ‘Teknoloji ve modern yaşantı, aile, akraba ve komşuluk bağlarını koparmaya başladı.
Önce televizyonlar, ardından internet ve şimdi de akıllı tabir edilen cep telefonları, araya girince gençleri ailelerinden, komşular da komşularından uzaklaştırmaya başladı.’
Bugün yorumumuzu söyle bitiriyoruz.
*****
Önceden gençler aile bireyleriyle dertleşir, Ailede sevgi ve saygı hiç eksik olmazdı. Bu saygı ve sevgi topluma da yansıyordu. Herkes huzurlu, mutlu ve kanaatkardı. Kafalar pek karışık değildi o dönemlerde…
Şimdi bunların hep geride kaldı. Yaşam tarzı değişti. Herkesin evinde 1-2 Televizyon, bilgisayar ve İnternet, ailenin her ferdin elinde akıllı cep telefonu var.
Birileri Televizyonlardaki dizilerle, diğerleri maç ya da açık oturumlarla kafa yorarken, kendini elindeki akıllı telefona kaptıranların gözü, aklı, fikri telefonunun ekranındadır.
Hatta telefonuyla daha sakin odaya geçerek “festir, kuştur, Instagramdır" Bol-bol yazarçizer… Oyun oynayanlarda var. İnsanları strese hatta intihara götüren oyunlar…
Böylece aile ortamında sohbet, ilgi, saygı ve sevgi azalmaya başladı. Öyle değimli?...
Sonra ne oluyor. İzlediklerimizi, duyduklarımızı, yazdıklarımızı yaşamak ve elde etmek istiyoruz. Bunları elde edemediğimiz ve yaşayamadığımız için gerginleşir, huzursuz hale gelip herkesi, hatta ana- babayı suçlamaya başlarız…
Biz bu çağın bu nimetlerine karşı değiliz. Mutlaka bunlardan yararlanacağız ve yararlanmalıyız da…
Yararlanalım derken kendimizi kaptırıp kendimizden geçmemeliyiz. Kendimizi, ailemizi, çocuklarımızı ve bütün insanları sevmek için Kendimize zaman ayırmalıyız.
Unutmayalım ki, sevmeden sevilemeyiz. Biz seversek bizi de severler. Sevmezsek sevilmeyiz!..
Atalarımız ne güzel söylemiş.
“Sev seni seveni yer ile yaksan etse,
Sevme seni sevmeyeni Mısıra sultan etse…
Önce televizyonlar, ardından internet ve şimdi de akıllı tabir edilen cep telefonları, araya girince gençleri ailelerinden, komşular da komşularından uzaklaştırmaya başladı.’
Bugün yorumumuzu söyle bitiriyoruz.
*****
Önceden gençler aile bireyleriyle dertleşir, Ailede sevgi ve saygı hiç eksik olmazdı. Bu saygı ve sevgi topluma da yansıyordu. Herkes huzurlu, mutlu ve kanaatkardı. Kafalar pek karışık değildi o dönemlerde…
Şimdi bunların hep geride kaldı. Yaşam tarzı değişti. Herkesin evinde 1-2 Televizyon, bilgisayar ve İnternet, ailenin her ferdin elinde akıllı cep telefonu var.
Birileri Televizyonlardaki dizilerle, diğerleri maç ya da açık oturumlarla kafa yorarken, kendini elindeki akıllı telefona kaptıranların gözü, aklı, fikri telefonunun ekranındadır.
Hatta telefonuyla daha sakin odaya geçerek “festir, kuştur, Instagramdır" Bol-bol yazarçizer… Oyun oynayanlarda var. İnsanları strese hatta intihara götüren oyunlar…
Böylece aile ortamında sohbet, ilgi, saygı ve sevgi azalmaya başladı. Öyle değimli?...
Sonra ne oluyor. İzlediklerimizi, duyduklarımızı, yazdıklarımızı yaşamak ve elde etmek istiyoruz. Bunları elde edemediğimiz ve yaşayamadığımız için gerginleşir, huzursuz hale gelip herkesi, hatta ana- babayı suçlamaya başlarız…
Biz bu çağın bu nimetlerine karşı değiliz. Mutlaka bunlardan yararlanacağız ve yararlanmalıyız da…
Yararlanalım derken kendimizi kaptırıp kendimizden geçmemeliyiz. Kendimizi, ailemizi, çocuklarımızı ve bütün insanları sevmek için Kendimize zaman ayırmalıyız.
Unutmayalım ki, sevmeden sevilemeyiz. Biz seversek bizi de severler. Sevmezsek sevilmeyiz!..
Atalarımız ne güzel söylemiş.
“Sev seni seveni yer ile yaksan etse,
Sevme seni sevmeyeni Mısıra sultan etse…
