Vaka sayıları artıyor.Can kayıpları çoğalıyor.

Dünya salgınla büyük bir mücadele veriyor.

Tek kurtarıcı aşı.

Aşı çalışmalarından olumlu haberler geliyor.

Aralık ayı itibarıyla ülkemizde de aşı uygulamalarına başlanacağı söyleniyor.

Eğer aşılardan başarılı sonuçlar alınırsa, önümüzde yaza derin bir nefes alacağız.

Salgın ekonomileri perişan etti.

Ülkemiz ekonomisi de çok sıkıntı içinde.

Piyasalar karışık.

Üst üste gelen zamlar alım gücünü her geçen biraz daha azaltıyor.

Gelirler azalıyor, mal fiyatları yükseliyor.

İşsizlik artıyor, özgürlükler azalıyor.

Bu kriz değil de nedir?

Siyasi iktidar “Reform yapacağız” diyor.

Muhalefet “Şimdiye kadar neden yapmadınız” diyor.

Kriz deyince sadece ekonomik kriz mi aklımıza gelecek?

Siyasi kriz de işin diğer boyutu.

Ülkemiz siyaseti de kriz içinde.

Siyasi iktidarın oyları eriyor.

Peki muhalefetin oyları artıyor mu?

Artmıyor.

Ne garip muhalefetin oyları da eriyor.

Bu bir siyasi kriz değil mi?

Bence siyasi kriz.

Bir birine benzeyen partiler halkımızın ilgisini çekmiyor.

Muhalefet bir hayal kurmuyor.

Umut vermiyor.

Sadece eleştiyor.

İktidarın oyları azalıyor, muhalefetin oyları da eriyorsa hangi siyasetin oyları artıyor?

Kararsızların oyları artıyor.

Kim bu kararsızlar?

Partilerinden desteğini çekenler.

Bir de Z Kuşağı.

Z kuşağı denilen genç kitle giderek örgütleniyor.

Bir birine benzeyen şeyleri söyleyen partileri beğenmeyen Z kuşağının sosyal medyadan dayanışma içinde olduğu söyleniyor.

İnsani yardımlaşma seferberliği içinde oldukları konuşuluyor.

Türkiye’nin bir ucundaki yardıma muhtaç birine yardım yetiştiriyorlarmış.

Çok ilginç değil mi?

Dünyada örnekleri var.

Salgın sonrası siyaset şekil mi değiştirecek?

İtalyada bir komedyen sosyal medyada örgütlendi ve sonra partileşti.

Şimdi İtalya’da koalisyon ortağı oldu.

Z kuşağı bir birine benzeyen siyasetçileri reddediyor.

Farklı söylemleri benimsiyor.

Z kuşağının gençleri haklı değil mi?

Aynı şeyleri söyleyerek başarılı olmak mümkün olsaydı, muhalefetimiz şimdi iktidar olurdu.

Z kuşağı kendi kahramanını yaratabilir mi?

Olabilir.

Bu kahraman toplumu arkasından sürükleyebilir mi?

Bekleyip göreceğiz.

Z kuşağı örgütlenip partileşebilir mi?

“Ulu önder Atatürk bizi gençliğe emanet etti” diyorsak, gençlere güvenmeyi öğreneceğiz.