ESKİMEYEN YÜZLER

 

Ortak AKIL

Özkan Başaran

Yazıya başlamadan önce tekrar söyleme ihtiyacı duyuyorum.

Kaleme alıp yorumladığım fikirler Örgütümüzün iç sesidir.

Ben sadece kendime ait üslup kullanarak yazıları sizlerle paylaşıyorum.

Kullandığım dil simitçi Mehmet Aga’nın bile anlayayacağı basitlikte olsun istiyorum.

Entellektüel Abilerim burun büküp küçümseseler bile, ben bildiğim bu yoldan gitmeye devam edeceğim.

Çoğunluk beğenip takip ediyorsa, yazılar okunuyor demektir.

Ormanda Bülbüller ötmüş kimse duymamışsa, o bülbüller ötmemiş sayılır.

Özkan yazı yazmış kimse okumamışsa, o yazı yazılmamış sayılır.

Entellektüel Abilerimizin yazılarını anlamak için önce iki Üniversite bitirmek gerekir.

Sonra da o jargonu anlamak için konunun uzmanı bir tercüman gerekir.

Biz Halkın dilini kullanalım.

Mesele yazdıklarımızın en cahil insanımız tarafından bile anlaşılması.

Bu uzun girişten sonra gelelim bugünkü konumuza..

Uzun bir süredir ait olduğum CHP’nin içinden yükselen sesler, “Adaylıktan bir türlü Emekli olamayan Değerli Ağabeylerimizi de, dile getir” Diye ısrar ediyorlardı.

Ama kırılacaklar diye bir elim türlü yazmaya varmıyordu.

Fakat, Israrlar  Öylesine çoğaldı ki,  istekleri geri çevirmem demek, Objektifliğime leke sürmek demekti.

Partimizin kuruluşundan beri başlayıp günümüze kadar Adaylıkları hiç bitmeyen Değerli Ağabeylerim de var, daha sonra başlayıp hala devam eden Değerli parti büyüklerim de var.

Onlar hep sabit Aday, Seçimler onların üzerine geliyor.

Kambersiz düğün olur mu? Dersek yakışık  almaz.

Ama her şeyin de bir kararı var.

Gerçi çok emekleri var.

Devamlı Aday olmuşlar, kazanamamışlar.

Hep Hamallıklarıyla kalmışlar.

Aday oldukları yerleri kazanmalarını en çok ben istedim.

Ama olmadı.

Olmuyor.

Neden?

Kabahati biraz da kendinde aramak gerek.

Kusuru dışarıda arayanlar, başarılı olamazlar.

Aday olmak da bir başka mutluluk belki.

İsmini konuşturmak.

O ortamı yaşamak.

Heyecanı paylaşmak.

İyi güzel de, “Yine mi Sen” Dedirtmeye Değer mi?

Değmez elbette..

Fakat gidin bir de onların iç dünyalarına sorun siz.

Mutlaka kendilerine göre haklı gerekçeleri vardır.

Belki duygusal.

Belki de Siyasal.

Her neyse ben de bu değerli Ağabeylerimin affına sığınarak bir gerekçe üretiyorum..

Demirel’e Seksenbeş yaşındayken sormuşlar..“Efendim Siyaseti ne zaman bırakacaksınız..”? “Siyasete girilir ve Ancak Mezarda bırakılır” Demiş..